ଆହେ ଦୟାମୟ ବିଶ୍ଵବିହାରୀ
ଘେନ ଦୟାବହି ମୋର ଗୁହାରିଜଳ ସ୍ଥଳ ବନ ଗିରି ଆକାଶ
ତୁମ ଲୀଳା ସବୁଠାରେ ପ୍ରକାଶତୁମେ ଶୁଭ ବୁଦ୍ଧି ପରା ଶିଖାଅ
ମୋତେ ଭଲ ବାଟ ପରା ଦେଖାଅମୋର କାମକୁ କରାଅ ସରସ
ମୋର ମୁଖେ ଦିଅ ଚିର ହରଷତୁମ ଚରଣ ରେ ମୋର ଭକତି
ଦିଅ ବିପଦେ ସାହସ ଶକତିକୁଟ କପଟ ସ୍ଵଭାବ ଯାହାର
ତାଙ୍କୁ ଦୂରୁ ମୁଁ କରଇ ଜୁହାରମୋତେ ନମିଶାଅ ତାଙ୍କ ସାଥିରେ
ସଦା ରଖ ସାଧୁଜନ କତିରେଦୟା ବିନୟ ହେଉ ମୋ ଭୂଷଣ
କାହା ମନେ ନ ଦିଏ ମୁଁ କଷଣସତ କହିବାକୁ କିଆଁ ଡରିବି
ସତ କହି ପଛେ ମାଲେ ମରିବିମୋତେ ଏତିକି ଶିଖାଅ ସାଇଁ ହେ
ମୋର ଧନ ଜନ ଲୋଡା ନାହିଁ ହେ